ജനനീ നവരത്ന മഞ്ജരി

ഒന്നായമാമതിയിൽ നിന്നായിരം ത്രിപുടി

വന്നാശു തന്മതി മറ-

ന്നന്നാദിയിൽ പ്രിയമുയർന്നാടലാം കടലി-

ലൊന്നായി വീണുവലയും

എന്നാശയം ഗതിപെറും നാദഭൂമിയില-

മർന്നാവിരാഭ പടരും

ചിന്നാഭിയിൽ ത്രിപുടിയെന്നാണറുംപടി

കലർന്നാറിടുന്നു ജനനീ!

ഇല്ലാതമായയിടുമുല്ലാസമൊന്നുമറി-

വല്ലാതെയില്ലനിലനും

കല്ലാഴിയും കനലുമല്ലാതെ ശൂന്യമതു-

മെല്ലാമൊരാദിയറിവാം,

തല്ലാഘവം പറകിലില്ലാരണം ക്രിയകൾ

മല്ലാടുകില്ല മതിയീ

സല്ലാഭമൊന്നു മതിയെല്ലാവരും തിരയു-

മുല്ലാഘബോധജനനീ.

ഉണ്ടായി മാറുമറിവുണ്ടായി മുന്നമിതു

കണ്ടാടുമംഗമകവും

കൊണ്ടായിരം തരമിരുണ്ടാശയം പ്രതി ചു-

രുണ്ടാ മഹസ്സിൽ മറയും

കണ്ടാലുമീനിലയിലുണ്ടാകയില്ലറിവ-

ഖണ്ഡാനുഭൂതിയിലെഴും

തണ്ടാരിൽ വീണു മധുവുണ്ടാരമിക്കുമൊരു

വണ്ടാണു സൂരി സുകൃതീ.

ആരായുകിൽ തിരകൾ നീരായിടുന്നു, ഫണി

നാരായിടുന്നു, കുടവും

പാരായിടുന്നതിനു നേരായിടുന്നുലക,-

മോരായ്കിലുണ്ടഖിലവും,

വേരായ നിൻ കഴലിലാരാധനം തരണ-

മാരാലിതിന്നൊരു വരം

നേരായി വന്നിടുക വേറാരുമില്ല ഗതി

ഹേ, രാജയോഗജനനീ.

മേലായ മൂലമതിയാലാവൃതം ജനനി

നീ, ലാസ്യമാടിവിടുമീ-

കീലാലവായ്വനലകോലാഹലം ഭുവന-

മാലാപമാത്രമഖിലം,

കാലാദിയായ മൃദുനൂലാലെ നെയ്യുമൊരു

ലീലാപടം ഭവതി മെയ്-

മേലാകെ മൂടുമതിനാ, ലാരുമുള്ളതറി-

വീലാഗമാന്തനിലയേ.

മീനായതും ഭവതി മാനായതും ജനനി,

നീ നാഗവും നഗഖഗം-

താനായതും ധര നദീ നാരിയും നരനു-

മാ നാകവും നരകവും,

നീ നാമരൂപമതിൽ നാനാവിധപ്രകൃതി-

മാനായി നിന്നറിയുമീ-

ഞാനായതും ഭവതി, ഹേ നാദരൂപിണിയ-

ഹോ! നാടകം നിഖിലവും.

എൻ പാപമെയ്‌വതിനൊരമ്പായിടുന്നറിവു

നിൻ പാദതാരിലെഴുമെ-

ന്നൻപാണു മൗർവിയൊരിരുമ്പാം മനം ധനുര-

ഹംഭാവിയാണു വിജയീ

അംബാ തരുന്നു വിജയം പാപപങ്കിലമ-

ഹം ഭാനമാകുമതിനാൽ

വൻ ഭാരമാർന്ന തനുവും ഭാനമാമുലക-

വും ഭാനമാകുമഖിലം.

സത്തായിനിന്നുപരി ചിത്തായി രണ്ടു-

മൊരു മുത്തായി മൂന്നുമറിയും

ഹൃത്തായി നിന്നതിനു വിത്തായി വിണ്ണൊടു മ-

രുത്തായി ദൃഷ്ടി മുതലായ്

കൊത്തായിടും വിഷയ വിസ്താരമന്നമതി-

നത്താവുമായി വിലസും

സിദ്ധാനുഭൂതിയിലുമെത്താതെയാമതിമ-

ഹത്തായിടും ജനനി നീ.

ഭൂവാദി ഭൂതമതിനാവാസമില്ല വെറു-

മാഭാസമാമിതറിവി-

ന്നാഭാവിശേഷമിതിനാവാസമിങ്ങുലകി-

ലാപാദിതം ഭവതിയാൽ

നാവാദി തൻ വിഷയിതാവാസമറ്റ ഭവ-

ദാവാസമാകെ വിലസും

ദ്യോവാണതിന്റെ മഹിമാവാരറിഞ്ഞു ജന-

നീ വാഴ്ത്തുവാനുമരുതേ!

(ശ്രീ നാരായണ ഗുരു)